• ambona - stanowisko myśliwskie zbudowane nad ziemią na słupach, czasem na drzewie
• anons - głos psa oznajmiający znalezienie zwierzyny, inaczej oszczek
• anonser - pies myśliwski głoszący znalezienie zwierzyny
• antabka - bączek ,uchwyt do mocowania paska broni myśliwskiej
• apel - sygnał rozpoczęcia polowania, posłuszeństwo psa myśliwskiego
• aportowanie - przynoszenie przez psa myśliwskiego strzelonej zwierzyny lub podstrzałków
• automat - broń myśliwska samopowtarzalna, może być śrutowa lub kulowa
• awantaż - odchylenie kolby w prawo lub w lewo od osi lufy
• bączek - antabka, uchwyt do mocowania paska broni myśliwskiej
• badylarz - łoś byk, o porożu w kształcie krótkiej tyki z długimi palczastymi odnogami
• badyle - nogi łosia, jelenia lub daniela
• bąkać - wydawanie głosu przez psy gończe po znalezieniu tropu
• baran - samiec muflona
• baranek - inaczej kszyk
• bartnik - niedźwiedź
• barwa - farba, krew zwierząt łownych
• barłóg - legowisko dzików lub niedźwiedzi
• basior - dorosły samiec wilk
• basista - jeleń byk wyróżniający się grubym głosem
• bałamut - pies gończy gubiący trop lub głoszący ptaka
• bałuch - hałas, gwar w kniei spowodowany przez naganiaczy
• bałuchy - trzeszcze, oczy zająca
• bałwanek - kukła dzikiej kaczki, puszczana na wodę wabi inne kaczki
• bałyk - czołganie się psa ku wytropionej zwierzynie
• bekowisko - okres godowy danieli lub miejsce godów danieli
• berło - drążek na który sadza się ptaka łowczego
• biała stopa - teren pokryty śniegiem
• bieg - noga dzika
• bielenie - zdejmowanie skóry z ubitej zwierzyny
• blaski - inaczej trzeszcze, oczy zająca
• bobrowanie - przeszukiwanie terenu przez zwierzęta
• bobrowisko - osiedle bobrów
• bok - inaczej nadlufka, broń myśliwska o dwóch lufach ułożonych pionowo
• bokobrody - kępki dłuższych włosów, wyrastające na policzkach rysia, dzika, jenota
• broda - narośl pokryta dłuższym włosem, zwisająca pod szyją łosia, dolna część grzywy jelenia byka, pęk piór na szyi głuszca
• bródka - krótkie piórka ułożone w płaską szczoteczkę, tuż przy nasadzie ogona słonki
• brok - dawna nazwa bardzo drobnego śrutu
• bruzda - wgłębienie na tykach poroża jeleniowatych, wgłębienie w profilu gwintowania lufy
• buchtowanie - rycie w ziemi przez dziki w poszukiwaniu żeru
• buchtowisko - miejsce zryte przez dziki
• bukowisko - okres godowy i miejsce godów łosi
• bulgot - głos wydawany przez koguty cietrzewia podczas toków
• burknięcie - odgłos zrywającego się z ziemi jarząbka
• byk - samiec żubra, łosia, jelenia, daniela
• byk stadny - jeleń byk, władający chmarą w okresie rykowiska
• cap - samiec kozicy
• cewki - nogi sarny
• chmara - stado żubrów, jeleni, łosi, danieli
• chorągwie - inaczej flagi, fragmenty scypułu zwisające z tyk jelenia w czasie wycierania
• chrap - głos łosia byka w czasie bukowiska
• chrapanie - głos wydawany przez słonkę w trakcie lotu godowego (ciągu)
• chrapy - nozdrza żubra, zwierzyny płowej, muflona, kozicy
• chyb - długa i gęsta szczecina na grzbiecie dzika
• chłyst - młody jeleń byk, który w czasie rykowiska przebywa w pobliżu chmary
• ciąg - przelot dzikich kacze lub gęsi na wodę rano lub wieczorem, loty godowe słonek
• ciągnięcie - powolne poruszanie się, wędrowanie żubrów, zwierzyny płowej, muflonów
• ciec - ucieczka piesza kuraków
• ciecier - cietrzew kogut
• ciecieruk - młody cietrzew kogut
• cieciorka - kura cietrzewia
• cieczka - okres godowy lisów, wilków, borsuków, jenotów, psów
• cieki - nogi ptaków, kuraków
• cielę - żubr, jeleń, daniel w pierwszym roku życia
• cuch - węch psa myśliwskiego
• czarna stopa - teren pozbawiony pokrywy śnieżnej
• czemchanie - wycieranie poroża ze scypułu
• czochrać się - wycieranie o drzewa jeleni lub dzików
• czternastak - jeleń byk o siedmiu odnogach na każdej tyce
• czterodwudziestak - jeleń byk mający po dwanaście odnóg na każdej tyce
• czuszykanie - głos wydawany przez koguta cietrzewia podczas toków
• czyrykanie - głos wydawany przez zwołujące się kuropatwy
• darniak - samiec sarny (rogacz) o wybitnie słabych parostkach i małej tuszy
• daszek - posyp, paśnik dla kuropatw lub bażantów
• dołowanie - umieszczanie strzałów poniżej miejsca celowania
• dubeltówka - śrutowa broń myśliwska o dwóch lufach ułożonych poziomo obok siebie
• dublet - ustrzelenie dwóch sztuk zwierzyny dwoma kolejnymi strzałami
• dwudwudziestak - jeleń byk noszący wieniec o jedenastu odnogach na jednej tyce
• dwudziestak - jeleń byk o dziesięciu odnogach na jednej tyce
• dwudziestka - śrutowa broń myśliwska kaliber 20
• dwunastak - jeleń byk o sześciu odnogach na jednej tyce
• dwunastka - śrutowa broń myśliwska kaliber 12
• dwururka - inaczej dubeltówka
• dyndować - o lisie, borsuku wilku lub jenocie , biec truchtem
• dziesiątak - jeleń byk o pięciu odnogach na jednej tyce
• dzikarz - pies myśliwski używany do polowań na dziki
• dziwerówka - strzelba myśliwska o lufach wykonanych ze stali damasceńskiej
• dławienie - duszenie zwierzyny przez drapieżniki czworonożne
• ekspres - łamana broń myśliwska kulowa o dwóch lufach
• elaboracja - własnoręcznie wykonywanie śrutowej amunicji myśliwskiej
• eżektor - wyrzutnik łusek w myśliwskiej broni łamanej
• fafle - obwisłe górne wargi psa myśliwskiego wyżła
• fajki - kły dzika rosnące w górnej szczęce
• farba - krew zwierzyny
• farbować - zostawiać krew na tropie
• fartuszek - pęk jasnych włosów przy sromie sarny
• fiołek - gruczoł zapachowy u lisa, znajdujący się przy nasadzie ogona
• fladrować - zakładać fladry
• fladry - sznury z czerwonymi szmatkami, służą do polowań na wilki
• flagi - fragmenty scypułu zwisające z tyk jelenia w trakcie wycierania poroża
• flanka - skrzydło myśliwych zagięte w kierunku miotu
• flankować - obstawiać stanowiska na flankach
• flinta - inne określenie strzelby myśliwskiej
• fuzja - inne określenie strzelby myśliwskiej
• gach - samiec zająca
• gamrat - odyniec w okresie huczki
• gawra - zimowe legowisko niedźwiedzia
• gały - oczy zająca
• gęba - pysk żubra
• ględzenie - głos wydawany przez łanię
• gomóła - jeleń byk po zrzuceniu poroża
• gon - głos psów podczas pędzenia zwierzyny w miocie, okres godowy kozic
• gońka - sarna koza grzejąca się poza okresem rui
• gra - szczekanie psów gończych idących po tropie
• grabarz - pies myśliwski zakopujący odnalezioną zwierzynę
• grandle - szczątkowe kły w górnej szczęce jelenia
• grot - odnoga kończąca tykę w parostkach kozła, zakończenie odnogi w wieńcu jelenia byka
• gryzawka - pędy wierzby lub osiki nasycone solą, przeznaczone do obgryzania przez zające
• grzywa - gęsta długa sierść na szyi i karku żubra, łosia, jelenia lub na grzbiecie kozicy
• guzikarz - młody kozioł o porożu w kształcie niskich stożków, guzików
• guziki - zwykle pierwsze poroże kozła
• gwizd - ryj dzika, głos słonki i jarząbka, głos jelenia sika
• głosić - oznajmianie przez pasa, znalezienia tropu lub osaczenie zwierzyny
• głuszak - pisklę głuszca
• głuszka, głuszyca - samica głuszca
• haki - inaczej grandle, szczątkowe kły jelenia w górnej szczęce, rogi kozicy
• huczka - okres godowy dzików inaczej lochanie
• igrzysko - toki głuszców, miejsce toków głuszców
• igły - rogowe igiełki u leśnych kuraków wyrastające po bokach palców, zanikające po tokach
• jasła - drabina na którą kładzie się karmę dla zwierzyny płowej
• jazgot - ujadanie wilków lub psów
• jaźwiec - borsuk
• jednorurka - myśliwska broń o jednej lufie gładkiej
• jucha - farba (krew) niedźwiedzia
• kądziel - owłosienie szyi, karku i garbu żubra
• kaliber - średnica lufy broni palnej
• kalibrownik - przyrząd służący do sprawdzania i korygowania kalibru naboi śrutowych
• kamionka - kuna domowa
• kantak - pazur na tylnym palcu ptaka drapieżnego
• kapelusznik - staropolska nazwa bardzo starego odyńca
• kąpielisko - miejsce kąpieli dzików i zwierzyny płowej
• kapitalny - samiec zwierzyny płowej noszący medalowe poroże
• kaptur - nakrycie głowy ptaka łowczego, inaczej kapa
• karawan - pojazd do przewozu ubitej zwierzyny
• karmisko - miejsce wykładania karmy dla zwierzyny
• kęsy - zęby ssaków drapieżnych
• kipieć - ucieczka na oślep zająca
• kiść - pęk białych włosów u borsuka, zakończenie ogona żubra
• kita - ogon lisa i wiewiórki
• kitka - bródka kozicy
• klamra - skrzydło linii myśliwych
• klapak - młoda, zwykle nielotna kaczka
• klapanie - pierwsza zwrotka pieśni głuszca
• klaskanie - trzecia zwrotka pieśni głuszca, inaczej korkowanie
• klekotka - kołatka, służąca do straszenia zajęcy w czasie pędzenia
• klępa - samica łosia, inaczej łosza
• kluczka - odskok zwierza w bok podczas ucieczki
• kobylarz - stary, bardzo duży wilk
• kocioł - sposób polowania na zające
• kokanie - głos wydawany przez cieciorkę
• kokcielić - o pardwach i cietrzewiach, wydawać głos
• komora - klatka piersiowa zwierzyny
• kopnięcie - uderzenie kolby broni myśliwskiej w ramię podczas strzału
• kopno - legowisko zająca w śniegu
• kopyra - gwarowa nazwa zająca
• kordelas - długi, prosty nóż myśliwski, służy do dobijania zwierzyny
• korkowanie - trzecia zwrotka pieśni głuszca
• korona - co najmniej trzy odnogi w górnej części wieńca jelenia
• koryto dzicze - ślad przejścia dzików w głębokim śniegu
• kosacz - stary cietrzew
• kot - nazwa zająca i rysia
• kotlina - zagłębienie w ziemi, stanowiące legowisko zająca w okresie bezśnieżnym
• koza - samica sarny (siuta) i kozicy
• kozioł - samiec sarny (rogacz)
• koźlę - sarna do jednego roku życia
• kożuch - futro zająca
• kołatka - przyrząd służący naganiaczowi do straszenia zwierzyny
• kołnierz - długie piórka wokół szyi koguta bataliona
• krajce - brzegi dzioba jastrzębia
• krechtanie - głosy wydawane przez głuszce podczas zapadów
• krektun - jednoroczny głuszec nie biorący udziału w tokach
• kreślić - robienie śladów skrzydłami, podczas toków głuszca, cietrzewia
• krykucha - kaczka krzyżówka, wyhodowana w niewoli, do wabienia kaczorów w czasie wiosennych godów
• krzyżak - lis z ciemnym futrem i czarną pręgą wzdłuż grzbietu, kozioł o parostkach, których odnogi wyrastają na jednakowej wysokości i tworzą formę zbliżoną do krzyża
• kudłacz - gwarowa nazw niedźwiedzia
• kudły - długa sierść niedźwiedzia
• kufa - pysk psa myśliwskiego (wyżła)
• kulka - haczyk służący do patroszenia ptactwa
• kulkowanie - patroszenie ptactwa za pomocą kulki
• kureń - nazwa gwarowa szałasu myśliwskiego
• kurkówka - dawna broń myśliwska o zewnętrznych kurkach
• kuwiek - piszczałka do wabienia ptaków
• kwadruplet - cztery celne, oddane bezpośrednio po sobie strzały
• kwiat - ogon zwierzyny płowej i borsuka
• kwiatek - białe zakończenie kity lisa
• kłańce - zęby wilka
• kłapać - odgłos wydawany przez dzika w stanie podniecenia
• kłaść - ubić zwierza celnym strzałem
• kłuć - dobić zwierza kordelasem
• lampy - oczy wilka
• latarnia - łeb wilka
• legawiec - pies myśliwski wystawiający zwierzynę
• legowisko - stałe lub czasowe miejsce odpoczynku zwierzyny
• licówka - łania prowadząca chmarę jeleni
• linia - szereg myśliwych ustawionych w równych odstępach podczas polowania zbiorowego
• linijka - pojazd konny służący do przejeżdżania myśliwych podczas polowania
• lira - ogon cietrzewia
• liściarka - młode pędy drzew i krzewów, nasączone solą służące do dokarmiania zwierzyny zimą
• liszka - samica lisa
• lizawka - urządzenie łowieckie służące do wykładania soli zwierzynie
• locha - samica dzika
• lochanie - huczka dzików
• loftka - śrut o średnicy powyżej 4,5 mm
• loki - zdeformowane sterówki u kaczora kaczki krzyżówki, trofeum
• loty - skrzydła ptaków
• lufa - główna część broni palnej
• lusterko - plamy na skrzydłach kaczek
• lustro - jasna plama na pośladkach zwierzyny płowej, biała plama na barkach głuszca i cietrzewia
• maisz, maiż - młody niedoświadczony ptak łowczy
• majak - czółno zamaskowane trzciną lub gałęziami, do polowań na ptactwo wodne
• malowanie - wycieranie się dzików i jeleni o drzewa po wyjściu z babrzyska
• mamrotanie - mruczenie niedźwiedzia
• marcowanie - okres godowy u rysia i żbika
• marczak - zając urodzony w marcu
• markowanie - zaznaczanie przez wyżła obecności zwierzyny
• marmurek - białe plamy na sterówkach ogona głuszca
• matecznik - bezpieczna ostoja zwierzyny
• medalion - spreparowana głowa z szyją ptaka lub ssaka
• mener - przewodnik psa myśliwskiego
• michałek - dubelt, pochodzący z drugiego lęgu
• mięsiarz - pogardliwe określenie myśliwego za wszelką cenę dążącego do zdobycia zwierzyny
• mieszek - wabik na przepiórki
• mikita - lis
• mikot - wabik do wabienia kozłów
• miot - część terenu z którego naganka pędzi zwierzynę podczas polowania zbiorowego, młode zwierząt ssących urodzone z jednej ciąży
• mnich - jeleń byk o porożu w kształcie niskich guzów
• molet - nacięcia matujące powierzchnię szyny lub nasadę muszki w myśliwskiej broni palnej
• morda - pysk drapieżników
• możdżeń - wyrostek kostny na czaszce jeleniowatych na którym nasadzane jest poroże
• murzyn - młody kogut cietrzew
• muszla - przyrząd do wabienia jeleni byków w okresie rykowiska
• myszka - młody piżmak
• myłkus - samiec zwierzyny płowej o porożu wyraźnie zniekształconym
• młódka - młody ptak łowczy
• na pomyka - sposób polowania na zające, polegający na tym, że myśliwy idzie przed siebie i strzela do napotkanej zwierzyny
• nadlufka - broń myśliwska o lufach ułożonych pionowo
• nadoczniak - druga odnoga wieńca jelenia byka lub łopaty daniela
• naganiacz - pomocnik myśliwego, którego zadaniem jest naganianie zwierzyny
• naganka - grupa naganiaczy współpracujących ze sobą na polowaniu zbiorowym
• narogi - jadalne narządy wewnętrzne zwierzyny grubej
• narzynacz - pies myśliwski szarpiący i gryzący ubitą zwierzynę
• nazimek - młody zając urodzony w jesieni
• nemrod - żartobliwa nazwa myśliwego
• niedokuna - młoda kuna
• niedolisek - młody lis
• niedostęp - cecha tropu jeleniowatych, odcisk tylniego badyla nie dosięga odcisku przedniego badyla
• niekoronny - jeleń byk noszący wieniec, którego tyki nie mają koron
• nielot - młody ptak nie umiejący latać lub dorosły w okresie pierzenia
• nogawice - gęste upierzenie na zgrzebłach głuszca
• norowce - psy myśliwskie przeznaczone do pracy w norach
• nurek - ptak łowczy potrafiący atakować od spodu
• obciąć - ustalić za pomocą tropienia obecność zwierzyny w miocie
• obcierka - strzał raniący powierzchownie zwierza
• objazd - sposób polowania szczególnie na lisa, polegający na objeżdżaniu znajdującej się na polu zwierzyny tak aby zbliżyć się na odległość strzału
• obkładanie - przeszukiwanie przez psa myśliwskiego pola w celu wystawienia lub wypłoszenia ptactwa, (inaczej okładanie)
• oczniak - pierwsza od róży odnoga wieńca jelenia i łopaty daniela
• oczyć - rozglądanie się zwierzyny
• odbić - odłączyć się od stada
• odkapturzyć - zdjąć kaptur z głowy ptaka łowczego
• odnoga - odgałęzienie tyki w porożu jeleniowatych
• odprawa - nagroda dla psów gończych w postaci patrochów upolowanej przy ich pomocy zwierzyny
• odprzodówka - dawna broń myśliwska ładowana od przodu
• odtrąbić - grać na sygnałówce, sygnały zakończenia polowania lub na śmierć ubitej zwierzyny
• odtylcówka - broń myśliwska ładowana od tyłu
• odwiatr - woń wydzielana przez strzeloną zwierzynę
• odyniec - samiec dzika powyżej 4 lat
• odzew - odezwanie się na trąbce, w odpowiedzi na sygnał myśliwski
• oganiać - obieganie przez jelenia byka chmary łań w czasie rykowiska
• okno - otwór wejściowy do nory lisa
• omyk - ogon zająca
• opalone - brązowe lub czarne zabarwienie oręża dzika i haków jelenia
• opolować - objąć polowaniem część łowiska
• oręż - trofeum myśliwskie z dzika,szable i fajki, czasem wieniec jelenia
• organista - młody jeleń byk, który pierwszy rozpoczyna rykowisko
• osacznik - dawna nazwa naganiacza
• osada - łoże
• osadzanie zwierzyny - zatrzymywanie w miejscu zwierzyny przez psa
• osiadła - zwierzyna, która nie zmienia swojej ostoi
• osiemnastak - jeleń byk o dziewięciu odnogach na każdej tyce
• oskrzydlić - postrzelić ptaka w skrzydło
• oślada - trop kury na śniegu
• ósmak - jeleń byk z wieńcem o czterech odnogach na każdej tyce
• osmużać - obielić zająca lub królika (ściągnąć skórę)
• ostatni kęs - włożony w pysk strzelonej zwierzyny fragment złomu
• ostęp - część lasu z ostoją zwierzyny
• ostoja - teren stałego przebywania zwierzyny
• ostroga - wyrostek z tyłu odnóży kuraków, pierwszy sęk łopaty daniela
• ostrolotka - trofeum z jednej z lotek w skrzydle cietrzewia i słonki
• ostry - o psie cięty
• oszczek - szczekanie psa myśliwskiego, sygnalizującego znalezienie lub wytropienie zwierzyny
• otok - długa smycz służąca do prowadzenia psa myśliwskiego
• otrąbić - ogłosić koniec polowania sygnałem myśliwskim
• otropić - ustalić miejsce przebywania zwierzyny za pomocą tropów
• owca - samica muflona
• padać w ogniu - zwierzyna, która po strzale pozostaje na miejscu
• pancerz - upierzenie piersi głuszca, zewnętrzna powłoka pocisku kulowego, twardy łój pod skórą karku i grzbietu odyńca w okresie huczki
• paprać się - piaskowa kąpiel ptaków
• paprzysko - miejsce piaskowych kąpieli ptaków
• paradoks - gwintowanie końca lufy w broni śrutowej
• parasol - typ paśnika dla zwierzyny w kształcie parasola
• parkot - woń jelenia byka podczas rykowiska
• parkoty - okres godowy zajęcy
• parostki - poroże sarny kozła
• paśnik - urządzenie łowieckie do zadawania karmy zwierzynie
• pasynek - odnoga na łopacie łosia
• paszcza - otwór gębowy niedźwiedzia, rysia, wilka i psa
• patrochy - niejadalne wnętrzności zwierzyny
• patroszenie - usuwanie wnętrzności strzelonej zwierzyny
• patry - inaczej trzeszcze, oczt zająca
• pędzel - inaczej wiecheć, kiść włosów na organach płciowych byka, tryka i dzika
• pędzelek - kępka włosów na uchu rysia
• pędzenie - naganianie zwierzyny przez nagankę w kierunku myśliwych
• perukarz - kozioł o porożu zdeformowanym w kształcie narośli, zwykle pokrytej scypułem, związane z utratą jąder
• perły - zgrubienia i wyrostki na tykach jelenia i rogacza
• pętla - krótkie rzemyki służące przytrzymaniu ptaka łowczego, splątane tropy zająca na śniegu
• pianie - wydawanie ostrego głosu przez koguta bażanta
• piastun - młody niedźwiedź, samiec pozostający z matką do następnego roku
• pielesz - gniazdo ptaka drapieżnego
• pień - wyrostek kostny na czole samców zwierzyny płowej, na którym osadzone jest poroże
• pierzenie się - wymiana upierzenia u ptaków
• pies - samiec borsuka, lisa i jenota
• pióra - patrz chyb
• piórko malarskie - ostrolotka u słonki
• piórkować - dobijać postrzelonego ptaka
• pióro - nazwa ptactwa łownego
• piston - inaczej kapiszon , spłonka
• pistonówka - strzelba kapiszonowa
• piszczałka - wabik na jarząbki
• piszczeć - wydawanie głosu przez kozę
• plusk - kielnia, ogon bobra
• pniaki - haki, grandle
• pochwa - futerał na głownię białej broni myśliwskiej
• pocisk - rażąca część naboju myśliwskiego
• podchód - sposób polowania, podchodzenie zwierzyny na odległość strzału
• podeszwa - spód stopy niedźwiedzia
• podjazd - rodzaj polowania, polegający na podjeżdżaniu do zwierzyny przez myśliwego furmanką lub saniami
• podkowa - brązowy łuk na piersi kuropatwy
• podkładacz - myśliwy, który naprowadza psy na trop zwierzyny
• podlot - młody ptak, zaczynający latać
• podpórka - laska lub rozwidlony drążek do podparcia broni przy strzale
• podprowadzać - zaprowadzić myśliwego na spotkanie ze zwierzyną
• podryw - sposób polowania, polegający na strzelaniu do ptactwa płoszonego przez samego myśliwego
• podrywać się - zrywanie się ptaków do lotu
• podstrzelić - strzelać do zwierzyny wychodzącej na sąsiada, podczas polowania zbiorowego
• poduszka - baka, wypukłość na kolbie broni myśliwskiej, do której przykłada się policzek
• pojedynek - samiec zwierzyn, wiodący samotny tryb życia
• pokot - rozkład,ogół zwierzyny ubitej na polowaniu, upolowana zwierzyna, ułożona wg określonych zasad
• polano - wiecha, ogon wilka
• pole - teren na którym odbywa się polowanie, rok pracy psa myśliwskiego
• pomiatać - wydawać potomstwo, u psów, borsuków, wilków i lisów
• pomruk - głos wydawany przez jelenia byka i borsuka
• pomykać - biec (o lisie, zającu i króliku)
• ponowa - świeży opad śniegu
• poprawka - drugi strzał do tej samej zwierzyny
• poroże - wyrostki kostne, nasadzane na możdżeniach u jeleniowatych, zrzucane corocznie i ponownie nasadzane
• poryk - jednorazowy, głośny ryk jelenia byka
• posadzić - strącenie zdobyczy na ziemię przez ptaka łowczego
• poskromić - zmusić ptaka łowczego do poddania się woli układającego
• posoka - farba , krew zwierzyny grubej
• posokowiec - pies myśliwski pracujący na farbie
• postrzał - miejsce trafienia zwierzyny
• postrzałek - zwierz raniony
• posyp - daszek, paśnik dla kuropatw lub bażantów
• posznurować - o lisie pobiec prosto
• położyć - upolować celnym strzałem
• prawka - prawa lufa broni myśliwskiej
• prosić się - wydawanie potomstwa przez lochę
• prośna - ciężarna locha
• prowadzenie - przewodzenie stadu, opieka samicy nad potomstwem, przesuwanie lufy za poruszającym się celem
• przechera - sprytny lis
• przecinka - wycięta w lesie wizura lub ścieżka
• przelatek - dzik urodzony w ubiegłym roku
• przelot - patrz ciąg,loty na żerowiska, wiosenne i jesienne wędrówki ptaków do miejsc lęgowych lub na zimowiska
• przesadzić - przeskakiwanie zwierzyny przez linię myśliwych
• przesmyk - stałe miejsca przechodzenia zwierzyny zmieniającej ostoję
• przestęp - trop jelenia charakteryzujący się tym, że odcisk tylnego badyla przekracza odcisk badyla przedniego
• przetrzebić - zmniejszyć znacznie liczbę zwierzyny
• przewód - kanał w lufie
• przeziernik - przyrząd celowniczy z otworem w środku, zastępuje szczerbinkę
• przezimek - zwierzyna urodzona poprzedniego roku
• przełaj - w dawnej Polsce, jeden z ciężarów łowieckich, polegający na pilnowaniu zwierzyny zmieniającej swoją ostoję
• przodownica - łania, locha, owca prowadząca chmarę, watachę, stado
• przybitka - korek z wojłoku lub tektury oddzielający śrut od prochu
• przyrzut - szybkie przyłożenie broni do ramienia
• przyspiesznik - urządzenie ułatwiające oddanie precyzyjnego strzału
• przystrzelanie broni - wyregulowanie przyrządów celowniczych
• ptak łowczy - drapieżny ptak, używany do polowań
• ptaszarnia - pomieszczenie dla ptaków łowczych
• ptaszniczka - długa myśliwska broń palna, używana do polowań na ptaki
• pudło - chybiony strzał
• puller - obsługujący maszyny do podawania rzutków
• pyza - nos żubra i łosia
• płaszcz - pancerz, zewnętrzna powłoka pocisku kulowego
• płochacz - pies myśliwski do płoszenia zwierzyny z zarośli
• płowa zwierzyna - jelenie, sarny, łosie i daniele
• racica - rozdwojone kopyto zwierzyny płowej, żubra, kozicy, muflona i dzika
• raciczki - szpile, wyrostki rogowe znajdujące się powyżej racic
• rakieta - zaznaczenie strzału komorowego przez zwierzynę płową, podskok
• rant - kryza
• rapcie - racice dzika,]
• rapeta - noga dzika
• remiza - porośnięty krzewami i drzewami teren wśród pól
• repetier - powtarzalna, kulowa broń myśliwska
• repetować - przeładować broń po oddaniu strzału
• roczniak - jednoroczne zwierzę
• róg - wabik na jelenia, trąbka myśliwska, wyrostek czołowy u pustorogich
• rogacz - kozioł, samiec sarny
• rogi - kostne wyrostki z pochwami rogowymi na kościach czołowych żubra, kozicy i muflona
• rogować - uderzać rogami, dotyczy równierz zwierzyny płowej
• rohatyna - dawna myśliwska broń drzewcowa
• rojst - bagniste i grząskie miejsce, zwykle ostoja łosia
• rosochy - poroże łosia łopatacza
• róża - pierścień kostny otaczający tykę u nasady w porożu zwierzyny płowej
• róża daszkowa - róża o spadzistym kształcie
• rozbić się - rozproszyć, np. stado kuropatw czy wataha dzików
• rozdęcie - uszkodzenie lufy polegające na rozszerzeniu średnicy lufy
• rozerwanie - uszkodzenie lufy polegające na miejscowym rozerwaniu jej
• rozkład - patrz pokot
• rozpórka - prawidło do suszenia skór zwierząt futerkowych
• rozrzut - odchylenie pocisków od idealnego toru
• rozładowanie - wyjęcie naboi z komory nabojowej i magazynka
• rozłoga - rozpiętość tyk poroża zwierzyny płowej
• ruja - okres godowy
• rujka - głos wydawany przez byka łosia podczas pokrywania klępy
• rujowisko - zagłębienie w ziemi wykonane przez daniela, w którym odbywa się krycie łań
• rusznikarz - rzemieślnik, zajmujący się wyrobem lub naprawą broni palnej
• ruszyć - wypędzić zwierzynę z ostoi
• rwać się - zrywanie się ptactwa
• ryczeć - wydawanie głosu przez jelenie byki podczas rykowiska
• ryk - głos jelenia byka podczas rykowiska
• rykoszet - odbicie się kuli lub śrutu od przeszkody, zmieniające kierunek lotu pocisku
• rykowisko - okres godowy jeleni
• rzucać - wydawać potomstwa
• rzutek - krążek z łupliwego materiału, będący celem przy strzelaniu sportowym z myśliwskiej broni śrutowej
• rzutkarz - strzelający sportowo do rzutków
• sadlisty - zwierzyna obrośnięta tłuszczem
• sadowić - umieszczać ptaka łowczego na berle
• sady - zlatywanie się w jedno miejsce kaczek
• sadzić - szybki bieg zwierzyny
• sagalasówka - dawna broń myśliwska, z końca XVIII wieku
• sak - rodzaj sieci do łapania ptaków
• samopał - kłusownicza broń, działająca samoczynnie po potrąceniu przez przechodzące zwierzęta
• samura - locha
• sarnina - dziczyzna z sarny
• ściągać - wolne dochodzenie psa do zwietrzonej zwierzyny, zrywać strzeloną zwierzynę
• ścinka - sierść zwierza obcięta kulą w miejscu trafienia
• scypół - owłosiona, bogato ukrwiona skóra porastająca tworzące się poroże jeleniowatych
• sęk - wyrostek na łopacie daniela i łosia
• sekundowanie - naśladowanie przez wyżła innego, który wystawia zwierzynę
• selekcjoner - myśliwy posiadający uprawnienia do wykonywania odstrzału selekcyjnego
• selekt - sztuka przeznaczona do odstrzału selekcyjnego
• sfora - rzemień do prowadzenia psów gończych, kilka lub kilkanaście psów gończych
• siać - duży rozrzut broni myśliwskiej
• siąg - rozpiętość skrzydeł ptaków
• sidło - kłusownicza pętla do łapania zwierzyny
• siekaniec - używane zamiast śrutu drobne kawałki ołowiu lub innego metalu
• sierść - uwłosienie zwierzyny, określenie zwierzyny płowej i dzików przy układaniu pokotu
• sietnik - mający pieczę nad sieciami w dawnej służbie łowieckiej
• siodło - biała plama po obu stronach grzbietu muflona
• siuta - koza
• skarmiać - zużycie karmy do karmienia zwierzyny
• skałka - w broni skałkowej, krzemień do krzesania iskier
• skałkówka - dawna broń myśliwska, odpalana iskrą ze skałki
• skoki - nogi zająca, część nóg ptaka
• skolenie - głos lisa
• skrocz - kłus łosia, polegający na równoczesnym posuwaniu obu lewych badyli, a następnie obu prawych
• skrom - tłuszcz zająca i królika
• skromny - tłusty
• skrzekot - niepłodny mieszaniec cietrzewia i głuszca
• skrzydła - flanki,ustawiane pod kątem prostym do linii myśliwych, krańcowe stanowiska
• skład - postawa strzelecka myśliwego
• składać się - podniesienie broni do dołka strzeleckiego
• składność broni - dopasowanie broni do myśliwego
• skłuć - dobić kordelasem postrzałka
• skłusować - pozyskać nielegalnie zwierzynę
• ślad - dawniej trop, znak pozostawiony przez zwierzynę, poza tropem
• śladować - tropić
• ślepia - oczy drapieżników
• ślimy - rogi muflona
• smuż - skóra zająca i królika
• smycz - rzemień lub linka do prowadzenia psa przy nodze
• sokolarnia - miejsce hodowli ptaków łowczych
• sokolnictwo - układanie i polowanie z ptakami łowczymi
• sokolnik - polujący z ptakami łowczymi lub je układający
• solnik - lizawka
• spadły - słaby wychudzony zwierz
• spałowanie - zdzieranie zębami przez jelenie, łosie i daniele, kory z drzew
• spudłować - nie trafić do zwierzyny
• spuścić - zwolnić psa z otoku lub smyczy, zestrzelić lecącego ptaka
• spust - język spustowy broni myśliwskiej
• spłonka - część naboju myśliwskiego, służąca do zapalenia prochu
• śrut - ołowiane kulki, stanowiące pocisk naboju śrutowego
• śrutówka - myśliwska broń śrutowa
• stanowić - zatrzymanie przez psy gonionego zwierza, dające możliwość dojścia i oddania strzału myśliwemu
• stanowisko - miejsce gdzie myśliwy oczekuje na zwierza
• starka - samica ptaka wodząca młode
• staśmienie wieńca - silnie spłaszczone tyki poroża jelenia
• stawka - noga lisa i borsuka
• stękanie - głos byka jelenia i łosia, przypominający stękanie
• stójka - zatrzymanie się psa legawego, w charakterystycznej pozie, przed zwietrzoną zwierzyną
• stopa - określenie powierzchni ziemi podczas polowania
• stopka - zakończenie kolby broni myśliwskiej
• stożek przejściowy - zwężanie się przewodu lufy za komorą nabojową
• strąbić - zwołać myśliwych za pomocą trąbki
• stroik - wabik na ptaki
• strugi - przednie siekacze zająca i królika
• strychulec - krótko obcięty ogon wyżła niemieckiego
• strzałowe - opłata za pozyskaną zwierzynę
• strzelba - śrutowa broń myśliwska
• strzelony - zwierz trafiony śmiertelnie
• strzyc - obgryzać rośliny, nadstawiać uszu
• strzyże - wąsy zająca
• suka - samica psa, lisa, jenota lub borsuka
• suknia - sierść zwierzyny płowej i dzika
• świeca - pionowy lot śmiertelnie postrzelonego ptaka, rakieta, skok zwierzyny płowej, rażonej strzałem na komorę
• świece - oczy zwierzyny płowej
• świst - głos wydawany przez wydry w okresie godowym, ostrzegawczy głos wydawany przez muflony, kozice i tchórze, odgłos skrzydeł przecinających powietrze
• świstanie - głos wydawany przez słonkę w czasie ciągu
• sygnałówka - myśliwska, metalowa trąbka do grania sygnałów myśliwskich
• syk - jeden z głosów cietrzewia, wydawany podczas toków
• sylwetka - obrys zwierza
• szabas - przerwa w tokach cietrzewia podczas wschodu słońca
• szable - dolne kły dzika
• szarak - zając
• szarawary - długie włosy obrastające uda ssaków drapieżnych
• szarża - atak dzika
• szczecina, szczeć - włosy na ciele dzików
• szczek - głos wydawany przez psy, lisy i sarny
• szczenna - ciężarna suka
• szczerbinka - część przyrządów celowniczych otwartych na lufie broni myśliwskiej
• szczotki - igły, piórka u nóg koguta głuszca w okresie godowym
• szczuć - gonić zwierzynę chartami
• szczwać - polować z chartami
• szczwacz - układacz chartów i ogarów
• szczwany - zwierz doświadczony, chytry
• szczypce - dawniej kleszcze do łapania borsuków żywcem
• szdlarz - samiec jeleniowatych o porożu bez odnóg
• szesnastak - jeleń byk o ośmiu odnogach na tykach
• szesnastka - broń śrutowa, kaliber 16
• szlak - droga, którą często ciągnie zwierzyna
• szlakować - tropić zwierzynę
• szlifowanie - czyhitanie, głucha pieśń, ostatnia zwrotka pieśni głuszca
• sznur - trop wilka lub lisa
• sznury - fladry
• szpicak - samiec zwierzyny płowej w pierwszym porożu w kształcie szpiców
• szpile - raciczki
• szpilki - igły
• szpony - palce ptaków drapieżnych, uzbrojone w pazury
• sztucer - myśliwska broń kulowa
• sztuka - pojedynczy zwierz
• szyć - strzelać wiele razy
• szydło - ostre zakończenie tyk jelenia byka i kozła, tyka jeleniowatych pozbawiona odnóg
• szyjka - najwęższa część łoża, służąca za uchwyt broni
• szyna - połączenie luf broni myśliwskiej śrutowej lub kombinowanej
• słuchy - uszy dzika, zająca i królika
• słupek - siad na tylnych skokach zająca lub królika
• tabakiera - zakończenie ryja dzika
• tabun - duże stado dzikich gęsi lub kaczek
• talerz - lustro, chusteczka, serwetka, biała plama na zadzie jeleniowatych
• tarzać się - kąpać się w piasku, dotyczy jeleni i dzików
• tarzawisko - suche, piaszczyste miejsce, w którym tarzają się jelenie i dziki
• tchórek - fretka
• teriery - grupa psów myśliwskich, używana do polowań jako dzikarze, płochacze i norowce
• toki - gra godowa ptaków
• tokowik - ptak, który pierwszy odzywa się na tokowisku
• tokowisko - sadowisko,teren na którym ptaki odbywają gody
• ton główny - korkowanie,trzecia zwrotka pieśni głuszca
• trąbka brzozowa - wabik na łosia
• trafić - ubić zwierzynę celnym strzałem
• trelowanie - druga zwrotka pieśni głuszca
• tresura - układanie psa myśliwskiego
• trofeum - spreparowane części zwierzyny łownej
• trojak - trójlufka
• trójlufka - trzylufowa broń myśliwska
• troki - pętle, rzemienne lub sznurowe, do noszenia ubitego ptactwa
• trop - odciski stóp zwierząt na śniegu lub na ziemi
• trop sfarbowany - trop farbującej zwierzyny
• trop wejściowy - trop prowadzący do tropionego miotu
• trop wyjściowy - trop prowadzący na zewnątrz tropionego miotu
• tropienie - śledzenie zwierzyny po tropach, dochodzenie postrzelonej zwierzyny
• tryplet - trzy celne strzały jednego myśliwego do różnych celów
• trzebienie - usuwanie jąder ubitej zwierzynie
• trzeszcze - bałuchy, blaski, oczy zająca
• trzewik - skórzana, czasem gumowa nakładka na kolbę, służąca do przedłużenia kolby lub amortyzowania odrzutu
• trzymać - osaczenie zwierzyny przez psy myśliwskie
• tumak - kuna leśna
• turzyca - sierść zająca i królika, nazwa zajęcy i królików
• tusza - ciało ubitej zwierzyny grubej
• tuszka - ciało ubitej zwierzyny drobnej
• tyka - główna część poroża jeleniowatych
• ubić - ustrzelić zwierzynę
• ubranie - ubarwienie ptaków
• uciąć - nagle przerwać pieśń tokową
• udziec - udo zwierzyny grubej
• ukrócić - przyzwyczaić ptaka łowczego do ludzi, psów i koni
• unosić - przyzwyczaić ptaka łowczego do przebywania na ręce sokolnika
• uperlenie - wyrostki kostne pokrywające tyki kozła i jelenia byka
• upolować - zdobyć zwierzynę w czasie polowania
• uroczysko - odludne miejsce w knieji, część łowiska
• usmoł - dzik o sukni oblepionej żywicą
• ustrzelić - ubić zwierzynę
• uszy - czuby z piór wyrastające z tyłu głowy samca bataliona
• uwabić - nauczyć ptaka łowczego powracania na rękawicę
• wab - wabienie, naśladowanie przez myśliwego głosów zwierząt lub ptaków, mające na celu zbliżenie się lub sprowokowanie do odezwania się
• wabidło - przyrząd do wabienia ptaka łowczego
• wabik - przyrząd do wabienia zwierzyny łownej
• wachlarz - ogon koguta głuszca
• wadera - wilczyca, samica wilka
• waga - stała ścieżka zwierzyny
• walić - iść na myśliwego
• warchlak - dzik w pierwszym roku życia
• warczenie - odgłosy wydawane przez rysia w okresie godów
• warowanie - pozycja psa, leżenie
• wąsacz - stary kogut dropia
• wąsy - długie pióra przy dziobie koguta dropia
• wataha - stado wilków lub dzików
• węglarz - lis o ciemnym ubarwieniu pyska i stawek
• wiara myśliwska - grupa myśliwych
• wiatr - węch psa myśliwskiego, zapach zwierzyny
• widlica - rozwidlenie odnogi lub tyki u jeleniowatych
• widłak - jeleń byk lub kozioł mający na tyce dwie odnogi
• widłówka - młoda kuropatwa po utracie środkowych sterówek
• wiecha - polano
• wiecheć - pędzel
• wieczny ósmak - jeleń byk, który z roku na rok powtarza poroże w formie ósmaka
• wielotykowiec - jeleń byk lub rogacz o porożu składającym się z więcej niż dwóch tyk
• wieniec - poroże jelenia byka
• wieniec jednostronnie koronny - wieniec z koroną na jednej tyce
• wieniec koronny - wieniec zakończony koronami
• wietrznik - nos zwierząt drapieżnych i psa
• wietrzyć - badać otoczenie za pomocą węchu
• wilczek - młody wilk
• wilczura - futro z wilczych skór
• wilczy chód - sposób poruszania się watahy wilków, polegający na stawianiu łap dokładnie w trop pierwszego wilka
• wilczy dół - stosowana dawniej pułapka na zwierzynę, głównie wilki
• wilczyca - wadera, samica wilka
• wiosła - nogi ptaków wodnych
• wizurka - przecinka w lesie, umożliwiająca obserwację lub oddanie strzału
• wlot - miejsce trafienia zwierzyny
• wnyk - pętla do łapania zwierzyny przez kłusowników
• wodzić - prowadzić młode
• wtok - wgłębienie w łusce naboju kulowego
• wybębnić - wypłoszyć zwierzę z dziupli przez stukanie w pień drzewa
• wybijak - przyrząd do wybijania spłonki z łuski pocisku śrutowego
• wyciąg - urządzenie do wyciągania łuski z komory nabojowej
• wycie - głos wilka
• wyciec - ucieczka po ziemi ptaków łownych
• wycieranie poroża - ścieranie scypułu przez jeleniowate
• wycinek - trzyletni dzik, samiec
• wyciskać - wygonić zwierzynę z kryjówki
• wykot - rodzenie młodych u sarny, muflona, kozicy, zająca i królika
• wylot - otwór przewodu lufy, miejsce wyjścia kuli z tuszy strzelonej zwierzyny, otwór nory lisa lub borsuka
• wypalić - wystrzelić
• wyprzedzenie - mierzenie z broni przed cel
• wyrzutnik - eżektor
• wystawić - wskazywać zwierzynę przez psa lub innego myśliwego
• wyżły - grupa psów myśliwskich
• wżery - rak, wgłębienia w lufie powstałe wskutek działania rdzy
• włóczenie - znoszenie przez borsuka ściółki do wyścielenia nory
• włóczka - wleczenie zabitego zwierzęcia w celu stworzenia tropu, do szkolenia psa lub zwabienia drapieżników
• zabawca - pies gończy, który nie mogąc odnaleźć tropu, szuka i głosi w jednym miejscu
• zabiegać - podbiegać na spotkanie z będącym w ruchu zwierzem
• zachodzić - udawać się na stanowisko
• zaciąg - opóźniony wystrzał, spowodowany nie właściwym spalaniem się prochu
• zacinać się - nagłe zastygnięcie wyżła w czasie okładania pola, niesprawność broni
• zajady - kęsy
• zajęczyca - samica zająca
• zakład - miot
• zalegać - zatrzymanie się zwierzyny na wypoczynek
• zapady - wieczorne przyloty kogutów głuszca na tokowisko
• zarzynanie - zabijanie przez wilka zdobyczy
• zasadzanie głuszca - umiejscowienie zapadającego wieczorem głuszca
• zasiadka - oczekiwanie w ukryciu na zwierzynę
• zasięg - granica skutecznego strzału
• zaśnieżyć się - zagrzebywanie się w śniegu kuropatw i cietrzewi, podczas dużych mrozów
• zatrop - miejsce w pobliżu tropu wejściowego do miotu
• zaznaczenie strzału - reakcja ruchowa zwierzyny w zależności od miejsca trafienia
• zbarczyć - postrzelić praka w skrzydło
• zdołować - strzelić poniżej celu
• żer - pokarm zdobywany przez zwierzynę w łowisku
• żeremie - gniazdo bobrów
• żerować - zdobywać pokarm
• żerowisko - miejsce żerowania zwierzyny
• zestrzał - miejsce w którym znajdował się zwierz w chwili strzału
• zew - ryk jelenia podczas rykowiska, wycie wilków
• zgasić - ubić zwierza będącego w ruchu celnym strzałem
• zgórować - trafić powyżej celu
• zgrać - ustawić do oka przyrządy celownicze
• zgraja - wataha, stado wilków
• zgryzać - obgryzać pędy drzew
• zgrzebła - cieki
• zierniki - oczy ptaków
• zimować - przebywać w zimie w danym łowisku
• zimowisko - miejsce spędzania zimy ptaków wędrownych
• zlatywanie - sfruwanie koguta głuszca do kur na ziemię
• zloty - gromadzenie się ptaków w jednym miejscu
• żmijka - lis o czarnym włosiu na podbrzuszu
• żmurek - lis o kasztanowym futrze
• zostać w ogniu - o zwierzynie, padać na miejscu po celnym strzale
• zrulować - o zającu, zostać w ogniu
• zrzucać - pozbycie się poroża przez jeleniowate
• zrzut - tyka poroża zrzucona przez samce jeleniowatych
• zwierzyna czarna - dziki
• zwierzyna drobna - lisy, zające, króliki, borsuki, jenoty, kuny, wydry, piżmaki, tchórze, wiewiórki i ptaki łowne poza dropiem
• zwierzyna gruba - łosie, jelenie, daniele, sarny, rysie, wilki, dziki i dropie
• zwierzyna płowa - łosie, jelenie, sarny i daniele
• złaja - łaja, kilka sfor ogarów, większa liczba dzikarzy
• złamać się - o ptaku trafionym czystym strzałem
• złożyć się - przyjąć właściwą postawę strzelecką
• łaja - kilka sfor ogarów
• łania - samica jelenia i daniela
• łańka - młoda łania nie prowadząca cielaka
• łapa - noga zwierzęcia zakończona pazurami
• ława - sposób polowania zbiorowego, polegający na tym, że myśliwi idą razem z naganką
• łojny - tłusty, o zwierzynie w dobrej kondycji
• łopatacz - samiec łosia lub daniela noszący poroże w kształcie przypominającym łopaty
• łopaty - prawidłowa forma poroża łosia i daniela, przypominająca łopaty
• łosza - samica łosia, klępa
• łoszak - młody łoś
• łowiec - staropolska nazwa myśliwego
• łowny - samiec jeleniowatych, który osiągnął pełnię rozwoju osobniczego
• łowy - staropolskie określenie polowania
• łoże - drewniana część broni myśliwskiej, osada (kolba i szyjka)
• łupież - wypchana skóra ptaka służąca do układania ptaka łowczego
• łyżka - ucho zwierzyny płowej
• łzawica - dołek łzowy w przednim kącie oka jelenia i daniela